Lieve Jij,

Ja, ik bedoel jou, jij die dit leest

Alle emoties die je ervaart en waar je zo’n moeite mee hebt...
Die ervaar je niet voor niets.
Ze willen je wat zeggen…
Verdriet, woede, angst en zoveel meer

Veel oorzaken van deze emoties liggen in je kindertijd.

Je was toen niet bij machte om op een goede manier om te gaan met

een bepaalde ervaring.
Een ervaring waarvoor je misschien wel ‘onbewust’ wilde vluchten.
Of een ervaring welke je niet begreep, waardoor je boos werd op jezelf omdat je er niet mee om kon gaan en daardoor boos werd op de wereld om je heen.
Of een ervaring welke je veel verdriet gaf, maar dat wilde je niet aan de buitenwereld laten blijken en daardoor werkte je het naar binnen uit.
En elke keer dat je nu in een situatie zit waarbij je dezelfde gevoelens ervaart, reageer je zoals dat kleine kindje zou reageren.
en word je boos op jezelf- en dus op dat kindje - omdat je niet zo wilt reageren.
Dan wordt je onzeker, verlies je je zelfvertrouwen en denk je dat je niet volwaardig bent
Maar weet je...: Velen delen dit met jou.
En ben je echt niet volwaardig?
Maakt het jou minder mens en vind je jezelf daardoor niet ‘volwassen?’
Er is ontzettend veel wat je juist wel goed hebt gedaan.
Het is net dat ene stukje wat je nog geen plaatsje hebt kunnen geven
Verder is alles oke, ben je misschien zelfs volwassener dan anderen
Wist je al dat er diep binnenin jou nog steeds dat kindje zit?
Een kindje dat PUUR op deze wereld is gekomen
Maar de ervaring bepaalde je emoties en dus je gedrag,
wat nu, na zoveel jaren, nog steeds van invloed is.
Jouw kindje wacht op erkenning

Dus leg je hand maar op je hart en voel maar eens. Voel de warmte, je hartenklop, en verbind je maar met jouw innerlijk kind.
Laat het maar even weten dat je je bewust bent van zijn/haar aanwezigheid.
En als je nog een stapje verder durft te gaan, zeg dit dan maar tegen je innerlijk kind:
Lieve Jij,
Ik weet dat je vroeger niet wist hoe je met de situatie om moest gaan. Je was nog maar een kind en je reageerde zoals dat voor jou op dat moment het beste voelde, ik begrijp dat nu.
Het spijt me dat ik zo streng voor je ben, en vergeef me alsjeblieft dat ik je niet de aandacht heb gegeven die je verdiende. Ik dank je dat je me er telkens weer op wijst dat ik deze situatie nog geen plekje heb kunnen geven en ik zal mijn best doen om je toch de erkenning te geven die je verdient, want ik ben jou en jij bent mij en ik houd van jou!

Voel maar vanbinnen, voel wat er komt en duw het niet weg - vaak is het verdriet -, ook dat mag er zijn.
Emoties mogen er zijn, geef ze erkenning
Laat los als genoeg, genoeg is!
Laat los!
Je mag jezelf vergeven en opnieuw beginnen.
Want dat ben jij waard
Je bent vanbinnen nog net zo puur als dat kindje
En dat zijn we allemaal
We moeten het ons alleen herinneren
XXX